อาชีพทอผ้าลายพื้นเมืองของชนเผ่าเกอฮอ ในเวียดนาม
ชนเผ่าเกอฮอเป็นหนึ่งในกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีวัฒนธรรมพื้นเมืองที่หลากหลายแต่มีเอกลักษณ์ที่โดดเด่น ซึ่งสะท้อนให้เห็นทั้งในลักษณะรูปธรรมและนามธรรมโดยเฉพาะการผลิตผลิตภัณฑ์พื้นเมืองประเภทเย็บปักถักร้อย โดยสตรีชาวเกอฮอได้สอดแทรกทั้งอารมณ์ความรู้สึกและความงดงามของธรรมชาติในผลงานผ้าพื้นเมืองทุกชิ้น
ชาวเกอฮอมักจะตั้งหลักแหล่งอาศัยในเขตเขาสูงและดำรงชีวิตด้วยการผลิตเองใช้เองเป็นหลักและแหล่งอาหารก็อาศัยจากทรัพยากรธรรมชาติ ชาวเกอฮอรู้จักกับการปลูกฝ้ายทอผ้าเพื่อตัดชุดให้แก่ตนเองมาแต่เนิ่นนานจนได้มีการพัฒนาอาชีพทอผ้าพื้นเมืองในชุมชนชาวเกอฮอมาอย่างต่อเนื่องและสตรีเกอฮอก็ถูกอบรมบ่มสอนเรื่องการทอผ้าพื้นเมืองนี้ตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้นการรู้จักการทอผ้าพื้นเมืองเพื่อตัดชุดเสื้อผ้าก็เป็นหนึ่งในคุณสมบัติของสตรีเกอฮอที่ผู้ชายมักจะใช้เป็นเงื่อนไขในการเลือกคู่ ซึ่งนอกจากต้องทอเสื้อผ้าแล้ว สาวเผ่าเกอฮอยังต้องทอผ้าห่มเพื่อเป็นสินสอดในงานแต่งงานด้วย ดังนั้นนอกจากช่วงเวลาทำไร่ทำนาและงานบ้านแล้ว ชาวบ้านก็มักจะมีงานเสริมคือทอผ้าพื้นเมือง ผู้หญิงชนเผ่าเกอฮอเผยว่า ตนได้ทอผ้าพื้นเมืองตั้งแต่ยังเด็กและสามารถทอลวดลายพื้นเมืองต่าง ๆ ของชนเผ่าได้ทุกลวดลาย “ตนได้เรียนวิธีการทอผ้าพื้นเมืองจากบรรพบุรุษ ต้องทำเป็นประจำดังนั้นทั้งทอผ้าลายพื้นเมืองเพื่อใช้เองและขายให้แก่นักท่องเที่ยว เมื่อก่อนนี้ปีหนึ่งทอได้ประมาณ 20 ผืนแต่เดี๋ยวนี้มีลูกหลานร่วมทำด้วยก็ได้ประมาณ 50 ผืนต่อปี”
อุปกรณ์เครื่องมือที่ชาวเกอฮอใช้ทอผ้าก็เรียบง่าย เป็นแค่กี่ทอผ้าเดี่ยวทำจากไม้และไผ่ที่สามารถเคลื่อนย้ายได้ เมื่อไม่ใช้งานก็สามารถพับเก็บไว้ได้ ซึ่งถ้าไม่ได้เห็นชาวบ้านเขาใช้กี่ทอผ้ากันก็ไม่มีใครคิดว่า นี่คือกี่ทอผ้าที่สามารถผลิตผ้าพื้นเมืองที่มีลวดลายสวยงามออกมากได้ สำหรับลวดลายบนผ้าพื้นเมืองของชาวเกอฮอส่วนใหญ่เป็นรูปสามเหลี่ยมที่เรียงติดกันเป็นลายกรอบผ้า ซึ่งสร้างความเป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่นเฉพาะของชาวเกอฮอ ส่วนสีสันหลัก ๆ ก็มักจะเป็น สีดำ สีขาว สีเขียวแก่ และสีแดง “ผ้าลายพื้นเมืองของชาวเกอฮอขึ้นชื่อว่าเป็นผ้าที่สวยและทนทาน มีความหนาพอดีแต่นิ่มใช้ง่ายซักง่ายสีไม่ตก แต่กว่าจะได้ผ้าผืนหนึ่งต้องใช้เวลานานพอสมควรและต้องตั้งใจทำดังนั้นปัจจุบันนี้ผู้ที่รู้จักเทคนิกการทอผ้าพื้นเมืองชนเผ่าเกอฮอนั้นส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุ”
ปัจจุบันนี้ ในยุคแห่งการผสมผสานและแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมอย่างกว้างขวางระหว่างชนเผ่าต่าง ๆ ผ่านตลาดและการแลกเปลี่ยนสินค้าระหว่างชาวบ้าน พี่น้องชนกลุ่มน้อยต่าง ๆ ยิ่งมีทางเลือกมากขึ้นในการใช้ผ้าพื้นเมืองเพื่อความสะดวกสบายในการดำเนินชีวิต นอกจากนั้นการพัฒนาการท่องเที่ยวก็ได้ช่วยให้เอกลักษณ์วัฒนธรรมพื้นเมืองของชนเผ่าต่าง ๆ รวมทั้งชาวเกอฮอได้รับการเผยแพร่เป็นที่รู้จักของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศมากขึ้น ดังนั้นก็ถือเป็นโอกาสเพื่อให้อาชีพการทอผ้าพื้นเมืองของชาวเกอฮอได้พัฒนาต่อไป.
ขอบคุณที่มา : //goo.gl/DPqrv9
ความเห็นล่าสุด